Polski Słownik Biograficzny, t. 3, Kraków 1937, s. 73.

Bubek (Bebek, Webek, Wubek) Emeryk, sta­rosta Rusi Czerwonej, pochodził ze starożytnego rodu węgierskiego, należącego od czasów Wła­dysława Łokietka do stronników Polski. Bliżej związał się z Polską ten ród w osobach Bene­dykta i Emeryka. Benedykt, z ramienia korony węgierskiej starosta halicki, wydał Halicz woj­skom Jagiełły, za co król zatwierdził go w po­siadaniu dóbr na Rusi (14 X 1387). Nierównie większą rolę odegrał Emeryk. Magnat ten, należący do gorących przeciwników Zygmunta Luk­semburskiego na Węgrzech, wszedł w powinowactwo z Melsztyńskimi dzięki wydaniu córki Elżbiety za Leliwitę Spytka z Melsztyna. Emeryk piastował w tym czasie (1384—5) godność sta­rosty ruskiego. Dzięki temu powinowactwu spra­wa zajęcia Rusi przez przedstawicielkę ukocha­nego przez Bubeków rodu Andegawenów — Jad­wigę zbiegła się również z prywatnym interesem Emeryka. Istotnie przyszły wielkorządca Rusi z ramienia Polski, zięć Emeryka Spytko, respek­tował przywileje węgierskich Bubeków.

Gołębiowski Ł., Panowanie Władysława Jagiełły, W. 1846; Szajnocha K., Jadwiga i Jagiełło, Lw. 1861; Turkawski Al., Spytko z Melsztyna, wojewoda krakowski, Lw. 1876; Cod. Vit.; Cod. ep. XV, II; AGZ II, VII; Fejer, Cod. dipl. Hungar. IX i X.

Karol Piotrowicz

0 odpowiedzi

Zostaw odpowiedź

Chcesz przyłączyć się do dyskusji?
Nie krępuj się!

Leave a Reply