Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XV, cz. 2., pod red. F. Sulimirskiego, B. Chlebowskiego, W. Walewskiego, Warszawa 1902, s. 260-261.
[s. 260]
Ławrów, wieś, pow. łucki, gm. Połonka, par. kat. Nieśwież, 18 w. od Łucka, 219 dm., 1367 mk., 2 cerkwie, szkoła, kaplica katol. Wieś rozłożona dwoma rzędami chat na dwóch wzgórzach, przedzielonych rzeczką, W r. 1570 część wsi należała do Siemiona Kozińskiego, druga do Piotra Nieświeckiego. W r. 1577 wnosi Aleksander Siemaszko z Ł. od 13 dym., 5 ogr. po 4 gr., 4 ogr. po 2 gr., od karczmy 12 gr., od palenia gorzałki 12 gr., oraz Piotr Nieświecki od 3 ogr. po 4 gr. W r. 1583 Al. Siemaszko płaci z Ł. od 13 dym., 5 ogr. po 6 gr., 4 ogr. po 4 gr., 1 popa. Nadto wnoszą pobór z części Ł.: Siemion Koziński od 6 dym., 4 ogr., 2 ogr.; Prusinowska od 8 dym., 6 ogr.; Wasil Nieświecki od 1 ogr., 2 ogr. i Piotr Nieświecki od 3 ogr., 3 ogr. W końcu XVII w. część Ł. należała do Horodyskich h. Korczak. W r. 1692 bracia Kazimierz i Konstanty Horodyscy, zabili tu przyrodniego
[s. 261]
brata swego Samuela, przybyłego do nich w celu upomnienia się o wydzielenie przypadającej mu schedy. Wypadek ten wywołał ogromne oburzenie pomiędzy szlachtą. W XIX w. Ł. wraz z Małemi Rykaniami należy do ks. Lubomirskich. Część posiada Tomaszewska.
Zostaw odpowiedź
Chcesz przyłączyć się do dyskusji?Nie krępuj się!