Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIII, pod red. F. Sulimirskiego, B. Chlebowskiego, W. Walewskiego, Warszawa 1893, s. 445.

Wigurycze, Wihurycze, w dokum. Wikorycze, Wihurycze, Wigurce, Wigurzycze, wieś nad rzką Połonką, pow. łucki, na płd.-zach. od Łu­cka. W 1545 r. własność ks. Czartoryskich, którzy z Osnityszyna, Wikurzycz i Szprachowa zobowiązani byli do utrzymywania jednej horodni zamku łuckiego (ob. Jabłoń., Rewizye, 52). Podług reg. pobór. pow. łuckiego z 1570 r. Wa­syl Wigora, z imienia swego Wigurze, wnosi z 9 dym., 11 ogród, po 2 gr. a w 1583 r. Bogdan Wigura z imienia kn. Jurya Czartoryskiego Wi-guryez z 10 dym., 6 ogr. (Jabłonowski, Wołyń, 33, 104).

0 odpowiedzi

Zostaw odpowiedź

Chcesz przyłączyć się do dyskusji?
Nie krępuj się!

Leave a Reply