Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XV, cz. 2., pod red. F. Sulimirskiego, B. Chlebowskiego, W. Walewskiego, Warszawa 1902, s. 565.

Rykanie Wielkie, mylnie Rykany (t. X, 89) wieś, pow. dubieński, gm. Jarosławicze, par. kat. Nieśwież (14 w.), 39 w. od Dubna, 28 dm., 231 mk., do 500 morg. włość, i tyleż dworskiej. Gleba urodzajna czarnoziem.

Rykanie Małe, wieś, tamże, stawem i groblą oddzielone od R. Wielkich, 21 dm., 200 mk., cerkiew. W r. 1402 Świdrygajło nadaje dworzaninowi swemu Siemaszce: R., dworzyszcze Ławrowskie, Omelanik, Ozdeniż, Dobratyn. W r. 1545 Wasila Siemaszki. W r. 1570 i 1583 należy z Topulem do Iwana Borzobohatego Krasieńskiego, biskupa łucko-ostrogskiego. W końcu XVIII w. R. należały do Raciborowskich, od których w r. 1841 nabywa z Topulem i Łahodówką Konstanty Żytyński. R. Małe należą do ks. Tadeusza Lubomirskiego. O ½ w. na południe od wsi na granicy Balcowiec, na znacznej wyniosłości nad błotem, na przestrzeni 70 morg. rozciąga się cmentarzysko pogańskie. Mogiły, liczby których, z powodu zarośnięcia gęstemi krzakami leszczyny niepodobna oznaczyć, są rozrzucone grupami. Każda grupa ma jedną większą mogiłę, otoczoną mniejszemi. W każdej mogile znajduje się zwykle jeden kościotrup, głową obrócony na zachód, a przy nim garnek gliniany, niezgrabny, w ręku lepiony. Mogiły od strony zachodniej widocznie najdawniejsze, nic więcej nie zawierają, natomiast w mogiłach od strony wschodniej, szczególniej kobiet, znajdują się paciorki i różne inne ozdoby, jak pierścionki, zausznice i t. p. W mogiłach mężczyzn znajdują się w niewielkiej ilości wyroby z żelaza, jak noże, krzesiwa itp. Broni w żadnej z rozkopanych mogił nie znaleziono. Kilkadziesiąt mogił rozkopał Lud. Żytyński i zdał o tem sprawę na zjeździe archeologicznym w Wilnie w r. 1893. Ob. „Wiadom. numizmat.-archeol. z r. 1893″, t. II, n. I. Lud. Żytyński

0 odpowiedzi

Zostaw odpowiedź

Chcesz przyłączyć się do dyskusji?
Nie krępuj się!

Leave a Reply