Kijów powinien dać sobie spokój z Donbasem
Kijów jest całkowicie nieprzygotowany na scenariusz, który może zniszczyć Ukrainę przy małych kosztach dla Putina: zwrot Donbasu przez Rosję – pisze prof. Alexander Motyl na łamach „Foreign Policy”. – Cokolwiek Kijów postanowi, Ukraińcy muszą zdecydować, co uważają za ważniejsze: niepodległość czy terytorialną integralność.
W tekście na łamach „Foreign Policy” pt. „Kijów powinien dać sobie spokój z Donbasem”, prof. Alexander Motyl, amerykański politolog i historyk pochodzenia ukraińskiego zwraca uwagę, że w obliczu ponownie narastającego konfliktu „Ukraina powinna zrozumieć, że wygranie wojny byłoby bardziej kłopotliwe, niż jest to warte”.
Motyl zwraca uwagę, że przed listopadowymi wyborami prezydenckimi w USA wydawało się, że sytuacja na Ukrainie w jakimś stopniu zaczyna się stabilizować. – Teraz walki rozgorzały na nowo, po wielu miesiącach względnego spokoju. Towarzyszy temu nowa, choć blada obietnica uspokojenia sytuacji, w formie zamiaru ze strony administracji Trumpa do szukania porozumienia z Rosją, które mogłoby rozwiązać ukraiński konflikt raz na zawsze, może nawet poprzez odbudowanie jej integralności terytorialnej –pisze publicysta. – Problem w tym, że takie rozwiązanie na warunkach zadeklarowanych przez Ukrainę nie byłoby w jej interesie – a Rosja może liczyć właśnie na to –zaznacza.
Przeczytaj: Ukraińskie czołgi w Awdijiwce. Kijów: nie biorą udziału w walkach [+VIDEO]
Publicysta „FP” stawia tezę, że obecna sytuacja w Donbasie, w formie częściowo zamrożonego konfliktu, stała się dla Kijowa najlepszą opcją.Jego zdaniem, mimo faktycznych ofiar po obu stronach, Ukraina oszczędza sobie ogromne koszty, nie musząc np. przeciwstawiać się tamtejszym skorumpowanym oligarchom, elitom politycznym i gangom kryminalnym czy schlebiać tamtejszej prorosyjskiej populacji. Jego zdaniem, poprzez zajęcie Donbasu i Krymu to Rosja wzięła na siebie koszty gospodarcze utrzymywania tych regionów, a reszta Ukrainy zyskała okazję do przeprowadzenia reform. Zwraca też uwagę, że władzom Ukrainy nie spieszy się z wdrażaniem warunków porozumień mińskich czy odzyskiwaniem kontroli nad Donbasem. Z kolei z czasem po stronie rosyjskiej spadł entuzjazm dla tego regionu, tym bardziej po upadku projektu tzw. Noworosji, m.in. przez brak entuzjazmu ze strony mieszkańców wschodniej Ukrainy dla secesji. Jednocześnie, z przyczyn politycznych Moskwa nie wycofuje się z Donbasu, traktując konflikt jako „dźwignię umożliwiającą utrzymanie kontroli nad przyszłością Ukrainy”.
Profesor Rutgers Univeristy w Newar twierdzi również, że wybór Donalda Trumpa na prezydenta w pewnym stopniu naruszył tę względną równowagę, poprzez swoją deklarowaną chęć szukania porozumienia z Rosją. Co z kolei może zachęcić Władimira Putina do przejęcia inicjatywy i poszukiwania nowych rozwiązań sytuacji w Donbasie. Jednocześnie Motyl zaznacza, że pełnoskalowa rosyjska inwazja wydaje się mało prawdopodobna, ale nie jest niemożliwa. – Putin może odczytać niefachowa poparcie ze strony Trumpa jako zielone światło dla rozwiązania ukraińskiego problemu jednym uderzeniem –pisze Motyl, dodając, że wielu obserwatorów odnotowało, że do ostrzałów w rejonie Awdijiwki i Mariupola doszło niedługo po rozmowie telefonicznej Trumpa z Putinem, podczas której dyskutowano kwestię współpracy m.in. w kwestii konfliktu na Ukrainie.
– Jednak Putin z pewnością rozumie, że frontalny atak nie tylko spowodowałby znaczne straty po stronie ukraińskiej i rosyjskiej i zniszczył znaczącą część Ukrainy, ale również wyczerpałby zasoby ludzkie i gospodarcze Rosji, stworzył wielki ukraiński ruch oporu, miliony uchodźców i zmusiłby Rosję do wdrożenia długoterminowego reżimu okupacyjnego, który mógłby przeciążyć podatkami gospodarkę i zniszczyć rosyjskie państwo –pisze Motyl. Jego zdaniem, bardziej prawdopodobne jest to, że eskalacja jest wstępem do dyskusji o wielkim porozumieniu Trumpa z Putinem, które w jakimś stopniu dotyczyć ma Ukrainy. Według scenariusza, często przedstawianego jako najlepszy do Kijowa, prezydent Rosji mógłby wykorzystać okupowany Donbas do uzyskania koncesji w innych sprawach, jak zniesienie sankcji czy współpraca ws. utrzymania u władzy syryjskiego prezydenta Baszara al.-Asada.
Przeczytaj również:
OBWE: obie strony winne eskalacji konfliktu w Donbasie
Süddeutsche Zeitung: Berlin obwinia Kijów o zaostrzanie sytuacji w Donbasie
Stratfor: władze w Kijowie mogły celowo zaognić konflikt w Donbasie
Źródło w ukraińskim wywiadzie: eskalację walk w Donbasie spowodowały działania sił rządowych
– Wówczas Putin wycofałby swoje oddziały z Ukrainy, odciął pomoc dla separatystów i poinformował Kijów, że może sobie wziąć z powrotem swoje terytorium. Taki ruch dałby mu punkty w USA i Europie, umożliwiając przedstawianie Rosji jako miłującego pokój, wspaniałomyślnego kraju, któremu zależy na stabilności i przyjaźni z Zachodem –uważa publicysta. Dodaje, że w polityce wewnętrznej rosyjski prezydent z pewnością byłby w stanie wytłumaczyć Rosjanom takie posunięcie.
Motyl podkreśla, że Kijów z kolei nie mógłby takiej oferty odrzucić, gdyż wciąż powtarza, że Donbas koniecznie musi powrócić w granice Ukrainy. – Jednak konsekwencje takiego podarunku byłyby brzydkie –pisze. – Kijów prawdopodobnie stanąłby w obliczu otwartej konfrontacji z porzuconymi separatystami, którą zapewne by wygrał, ale wówczas musiałby wdrożyć ogromne inwestycje w naprawę zdewastowanego regionu, próbując zyskać poparcie antykijowskiej populacji.Motyl przytacza szacunki ekonomisty Andersa Aslunda, według którego koszty takie zaczynałyby się od kwoty 20 mld dolarów. Podczas gdy cały budżet Ukrainy to ok. 26 mld dol.
Publicysta podkreśla też, że w ten sposób w skład Ukrainy ponownie weszłoby kilka milionów antyzachodnich wyborców, którzy z pewnością nie poparliby prozachodnich reform obecnego rządu.– Prorosyjskie siły polityczne, które rządziły i nadal rządzą w regionie, zyskałyby drugie życie –pisze Motyl, którego zdaniem Donbas ponownie hamowałby prozachodnie tendencje na Ukrainie, zwiększając napięcia polityczne i polaryzację na linii wschód-zachód.
– Kijów byłby politycznie i gospodarczo bezsilny, a Putin uzyskałby to, czego od dawna chciał – całkowicie niestabilną Ukrainę, bez kosztów fundowania konfliktu na niewielką skalę –pisze Moty. Zaznacza, że jest to oczywiście tylko jeden z możliwych scenariuszy, który jednak staje się bardziej prawdopodobny po elekcji Trumpa. Uważa, że Ukraina powinna „wypracować realistyczną strategię względem okupowanego Donbasu, uwzględniającą nowe okoliczności geopolityczne”.
Publicysta jest zdania, że Ukraina jest przygotowana na konflikt z Rosją, jak również na odcięcie przez USA pomocy czy zniesienie sankcji nałożonych na Moskwę:– Zła wiadomość jest taka, że Kijów jest całkowicie nieprzygotowany na ten scenariusz, który może zniszczyć Ukrainę przy małych kosztach dla Putina: zwrot Donbasu przez Rosję.
– Cokolwiek Kijów postanowi, Ukraińcy muszą zdecydować, co uważają za ważniejsze: niepodległość czy terytorialną integralność. Porozumienia Mińskie pozwoliły Ukrainie cieszyć się pierwszym, a aspirować do drugiego. Ten stan rzeczy nie mógł trwać wiecznie, ale Trump i Putin przynieśli mu przedwczesny koniec. Przed Trumpem, Ukraińcy mogli unikać podejmowania zbyt wielu trudnych decyzji ws. swoich strategicznych priorytetów. Po Trumpie, już nie mogą –podsumowuje politolog.
Foreigpolicy.com / Kresy.pl
Autorem tego tekstu mógłby być nieobeznany z Europą Wschodnią Amerykanin. A jest osoba pochodzenia ukraińskiego, która nie rozumie, że Kijów już dawno zdecydował, co jest dla niego najważniejsze: państwo monoetniczne.
Kijów nigdy nie da sobie “spokoju” z Donbasem. Po pierwsze dlatego, że stałoby to w sprzeczności z nazibanderowską ideologią. Po drugie dlatego, że rozwiązanie w duchu poszanowania praw mieszkańców Donbasu pozbawiłoby ukraińców możliwości oszukiwania zachodniej opinii publicznej i stosowania wobec niej moralnego szantażu w celu wyłudzenia środków na utrzymanie banderowskiego reżimu. Zaś po trzecie ostateczne odłączenie się Donbasu spowodowałoby wzmocnienie podobnych tendencji na pozostałych obszarach nielegalnie włączonych do tzw. ukrainy przez Sowietów, które w naturalny sposób dążą do wolności i przynależności do krajów, z którymi łączą je wielowiekowe związki.
Kijów nigdy nie da sobie “spokoju z Donbasem”! Po pierwsze dlatego, że byłoby to sprzeczne z szowinistyczną, banderowską ideologią. Po drugie dlatego, że konflikt w Donbasie pozwala ukraińcom oszukiwać zachodnią opinię, przedstawiać się w roli ofiar i czerpać z tego korzyści polityczne i materialne. Po trzecie dlatego, że odłączenie Donbasu spowodowałoby nasilenie tendencji separatystycznych na innych terytoriach administrowanych obecnie przez ukrainę, bezprawnie zajętych swego czasu przez Sowiety i przyłączonych do ukraińskiej SRS.
Autor może ma pochodzenie ukraińskie, ale wykształcenie amerykańskie, czyli niczego nie wie, a dużo pisze. Otóż Rosja nie potrzebuje całej Ukrainy, bo po co jej banderowska część zachodnia? Rosji bardziej opłaca się doprowadzić do rozpadu Ukrainy, a Donbas albo inkorporować, albo uczynić państwem zależnym od Moskwy. Do lata br. większość Ukrainy będzie tęskniła do normalności, w miejsce panującego tam obecnie bezprawia i bandytyzmu, więc gdyby Rosja zagarnęła wschodnią część tego państwa, to mieszkańcy tylko się ucieszą, a ewentualne opór zlikwidują oni bez potrzeby angażowania wojsk rosyjskich. Moim zdaniem Rosja zatrzymałaby wschodnią część Ukrainy, część centralną zostawiłaby jako Ukrainę, zależną od Rosji, a zachodnią, banderowską część mogłaby wspaniałomyślnie podarować Polsce i innym krajom, których ziemie zagarnął Stalin i włączył do sowieckiej republiki ukraińskiej.
Zgadzam się z tym i pisałem już o tym jakiś czas temu, całkiem dawno, w artykule http://xiezyc.blogspot.com/2014/09/ukraina-cieszyc-sie-czy-martwic.html jaki i w skrótach w nim.
Tylko czy nas stać na taki podarunek? NRD nie było tak katastrofalnie zdewastowane jak jest z tymi byłymi 4 województwami. Niemcy do dziś, ponad 25 lat nie mogą wyrównać poziomu obu części kraju, a robią to kosztem tej bogatszej tak silnie, że ta sama biednieje. Czy podołamy ekonomicznie reanimacji tej ruiny? Do tego jeszcze problem z banderyzmem… Jak Ukraińcy zmądrzeją, pogonią postbanderowców do np. Kanady, zrozumieją iż z Polską i Polakami jest im po drodze, to sami jeszcze kiedyś poproszą o włączenie do Rzeczypospolitej (niczym Chmielnicki onegdaj prosił w Ugodzie Perejesławskiej o włączenie Hetmanatu w skład innego kraju). Najpierw jednak musi dużo wody w Wiśle upłynąć aby oni do tego dojrzeli, a my byśmy okrzepli ekonomicznie (aby było nas na to stać finansowo).
Nie jest wykluczone, że koniec końców Zachód odda Rosji terytorium Ukrainy, jeżeli na horyzoncie pojawi się widmo zysku. W końcu nie raz tak robił a przez kolejne wieki w prowadzonej przez niego polityce niewiele się zmieniło. === PS… Marionetkowy rząd w Kijowie nie ma sił ani środków, żeby opanować zaistniałą sytuację. Nie ma pieniędzy… Propaganda podbija cały czas bębenek zagrożenia ze strony Rosji, która ponoć na nic innego nie czeka, jak tylko, żeby wpuścić swoje hordy na teren wschodniej Ukrainy i rezać. Takie brednie mogą mówić jedynie “politycy” którzy robią to za okreslone korzyści (i tych jestem w stanie zrozumieć) albo ci, którzy są zwykłymi kretynami i o polityce, zwłaszcza wykraczającej poza gminne koterie nie wiedzą nic. Ale ci powinni raczej zmienić zawód i znależć sobie zajęcie na miarę swoich możliwości intelektualnych.
Czy Rosja może militarnie interweniować na Ukrainie?
Oczywiście, że może! Ma po temu siły, środki i doskonały pretekst w postaci rosyjskojezycznej mniejszości (która tak na prawdę jest większością) na wschodniej Ukrainie.
Ale Rosja tego nie zrobi z kilku powodów.
Najważniejszym powodem jest to, że po prostu nie musi. Jedynym przypadkiem, w którym Putin nie miałby wyjscia byłoby masowe zabijanie przez kijowską juntę Rosjan na wschodniej Ukrainie. A na to marionetki z Kijowa nie mają po prostu środków ani pewnie determinacj. Wiedzą bowiem doskonale, że są zwykłą bandą uzurpatorów osadzonych na urzędach przez usrael, CIA, Unię i kogo tam jeszcze.
To jasne, że Rosja podlewa kontrolnie oliwy do ognia. Byliby głupi, gdyby w takiej sytuacji tego nie robili.
Rosja tę bitwę już wygrała i teraz może spokojnie siąść na brzegu rzeki i oczekiwać płynącego trupa nieprzyjaciela.
W najgorszym dla Ukraińców wariancie może zdusić i zniszczyć ich państwo (czy to co z niego zostało) gospodarczo i nie bedzie to takie smętne popierdywanie jak “sankcje” Zachodu wobec Rosji.
Rosja już dawno dała sobie spokój z całą Ukrainą broni jedynie swoich wpływów; pan Motylowi wydaje się że wie o co chodzi Rosji, ale nie wie. Poświęcenie “prorosyjskich” może dałoby Putinowi punkty u europejskich i amerykańskich Polityków, ale spowodowałoby utratę wiarygodności w kraju.
Skoro autor jest świadomy istnienia znacznej antykiijowskiej populacji w Donbasie, którą “proeuropejscy” na siłę chcą zintegrować z resztą Ukrainy przy użyciu ukraińskiej armii, to nie wiem do czego w układance jest mu potrzebny Kreml i Putin. Wydaje się że według Ukraińców wolność to prawo do zniewalania przeciwników politycznych. Bardzo “proeuropejskie”. 😉